Keçmış zamanlarda ,Səfəvilər dövlətində hündür dağ və sıx meşələrin olduğu yerdə, uçulmuş bir koma vardı.Bu komada qoca bir qarı yaşayırdı.O, bütün ömrünün yarısını bu komada keçirmişdi.Əvvəllər heç olmadığı qədər varı, pulu, şanı-şöhrəti və xoşbəxt ailəsi olsa da, bütün bunlardan əsər əlamət qalmamışdır.Səfəvi-Osmanlı müharibələrində əvvəlcə var-dövlətini, daha sonra itirmiş bu qadın, özünü təkliyə, tənhalığa qərq etmişdi.Birbaşına yaşayıb ölüb gedəcəyi günü gözləyirdi.Bundan sonra illər ötdü.....
Bu qoca lap əldən düşmüşdü. Amma qəlbində hələ də böyük bir arzusu var idi. Bu, sülh əminamanlıq və insanların xoşbəxt yaşamasını görmək arzusu idi. Daha sonra isə haqqa qovuşmaq....Hər gecə dualarında bunu arzulayırdı. Beləcə, sakit, səssiz tənhalığı və ürək ağladan hıçqırtısı ilə yuxuya gedirdı. Səhərlər də bu arzuyla ayağa qalxır və nə vaxtsa bunun olacağına inanırdı.
Allah gecə-gündüz dua edən, Allahdan əminamanlıq diləyən, xoşbəxtlık istəyən bu qocanın səsini eşitdi. Növbəti səhər açıldı. Tanrının şəfqəti, ətrafa nur saçan günəşin işığıyla dolu, bir səhər...Artıq Səfəvi və Osmanlı dövlətləri müharibə etmək istəmir, sülhün yaxşı şəraitin yaranacağına ümid edirlər. Buna səbəb isə Tanrının hər iki qardaş dövlətin hökmdarlarlarının qəlbinə saldığı nəhayət sülh toxumlarıdır.
1639- cu il mayın 17 si...
Qəsri-Şirin müqaviləsi və iki böyük türk dövlətində sülhün əminamanlığın yaranması...Bu böyük müqavilə hər şeyin yenidən başlanacağına təkan verdi. Artıq hər sey yaxşıya doğru irəliləyirdi. Kənd təsərrüfatı günü-gündən inkişaf edirdi, şəhərlər bərpa olunur, iqtisadiyyat inkişaf edirdi.Bu vaxt Səfəvilər dövləti 4 bəylərbəyliyə bölünürdü. Kəndlərdə və şəhərlərdə yaşayan uşaqlar da xoşbəxt böyüyürdülər.....
Beləliklə, qoca qarının
arzusu həyata keçirdi. Nəhayət, həyatdan küsmüş
bu insanın da üzü
güldü. Bir anlıq müharibəni
xatırladı. Gözləri doldu və
yaşarmış gözlər, sakit bir təbəssümlə dünyaya
ömürlük bağlandı.Azərbaycanımızda sülh bərqarar oldu...
Rəylərin sayı:.