Lənkəran xanlığı
Lənkəran xanlığı XVIII əsrin ortalarından 1826-cı ilə qədər mövcud olmuşdur. Bu dövlətin sərhədləri Azərbaycanın cənub-şərqi, Talış dağları, Xəzər dənizi aə Muğan düzü arasındakı torpaqları əhatə edirdi. Gilan, Ərdəbil, Qaradağ və Salyan ilə hüdudlanırdı. Xanlığın mərkəzi əvvəl Astara, sonralar Lənkəran şəhəri olmuş, əsası Lənkəran hakimi Seyid Abbasın oğlu Cəmaləddin Mirzə bəy (ona Qara xan da deyirdilər) tərəfindən qoyulmuşdu.
Qara xanın dövründə xanlığın iqtisadi və siyasi vəziyyəti xeyli yaxşılaşır. O, Rusiya meyilli siyasət yeritdiyi üçün gilanlı Hidayət xanla münasibətləri pisləşir. 1768-ci ildə Hidayət xan güclü qoşunla xanlığa soxulur. Qara xan məğlub olur və çoxlu miqdarda xərac ödəyir. Sonralar Lənkəran xanlığı qubalı Fətəli xandan asılı vəziyyətə düşür.
Lənkəran xanlığının əhalisi əkinçilik, xüsusilə, çəltikçilik və maldarlıqla məşğul idi. Balıqçılıq və arıçılıq da təsərrüfat həyatında mühüm yer tuturdu. Xanlıqda yüksək keyfiyyətli düyü növləri (sədri, akulə, ənbərbu və s.) yetişdirilirdi. Lənkəran, Astara və Qızılağac xanlığın əsas ticarət mərkəzləri hesab olunurdu. Kənd təsərrüfatı zəif inkişaf etdiyindən əhalinin vəziyyəti ağır idi. Xanlığın əhalisi 19 adda vergi və mükəlləfiyyət daşıyırdı. Bu da kəndlilərin feodal torpaqlarından qaçmasına səbəb olurdu. Cəmaləddin Mirzə bəy xanlığın iqtisadi və siyasi qüdrətini artırmaq məqsədi ilə bir sıra tədbirlər həyata keçirmişdir.
Rəylərin sayı:.